Dag 17 en 18

Hotdog, hotdog, lief dagblog,

Het wifi is heel slecht en dat komt allemaal omdat eucalipta (de italiaanse vrijwilliger) met haar stomme hoofd met een volleybal de elektriciteitdraad heeft gesloopt. Vandaar gister ook geen blog. Gisterochtend zijn we naar CAS geweest. Dit is de organisatie die Gideon ooit van de straat heeft geplukt en waar hij de man is geworden die hij nu is. CAS is (hihi dat is ook een drankje) van een nederlandse man die zich al bijna 40 jaar inzet voor jongeren die op straat leven en geen uitzicht op een betere toekomst hebben. De verhalen die mr. Josh (eigenlijk gewoon meubelmaker Jos uit oost-brabant) vertaalde waren super heftig. We kregen echt een inkijkje in het runnen van zo een organisatie. CAS zorgt ervoor dat jongeren die geen kans hebben een vak leren en een plek krijgen op werkplaatsen waar ze kunnen bewijzen dat ze een vaste baan waard zijn. In totaal duurt de opleiding 4 of 5 jaar. We kregen een rondleiding door het gebouw en dat was best heftig. Het lokaal was gevuld met kinderen van onze leeftijd die groep 3 lesstof volgde. Een meisje zat met haar baby op schoot het alfabet te leren. Na het indrukwekkende bezoek bracht Cristopher ons naar SASO waar we natuurlijk onder de kinderen bedolven werden. We vulde dag daar met het hockeyen met het team dat we geselecteerd hebben voor de wedstrijd met de kinderen van UPCO aanstaande vrijdag. De meisjes flirtte uren met een loser leraar van SASO en maakte kronen met de kinderen in zijn klas. Het hockeyteam gaat met sprongen vooruit en vrijdag kan er echt een leuke wedstrijd ontstaan. De kinderen zijn natuurlijk helemaal door het dolle dat ze in echte shirts en broekjes mogen gaan spelen en doen hun uiterste best. Aan het eind van de dag hadden Saar en Juul ook door dat de leraar toch niet zo top was. Toen hij ook nog in de truck stapte om met ons terug te rijden onstond er een redelijke genante situatie. Gelukkig had Sara de eer om de hele weg naast hem te zitten en op de hobbelige weg moest hij zich natuurlijk goed vasthouden aan haar. Dit zorgde ervoor dat Juul en Tim met tranen in hun ogen half op de grond van de achterbak van de truck lagen. Er volgde een rustig avondje met een lekker lang verblijf op het dak vanwaar je een prachtig uitzicht had over een door een stroomstoring lamgelegd Accra. Vanochtend hadden we ons helaas verslapen wat er voor zorgde dat we ons flink moesten haastten naar Cristopher die ons naar SASO bracht waar we de hele ochtend pannenkoeken bakten op kolen. In de middag gingen we de pannenkoeken uitdelen en de kinderen vonden het natuurlijk fantastisch. Tegelijkertijd hebben we goede voorderingen geboekt met het hockeyteam en hebben saar en juul gescoobydoo'd met de oudere kinderen. Terug op UPCO hebben we een tijdje met de zieke Gideon gepraat en de situatie loopt hier aan zijn verhalen te horen nu toch echt wel uit de hand. Hij noemde UPCO zelfs een "collapsing organisation". Hij vertelde dat er vandaag doktoren waren langsgekomen die zich ernstig zorgen maken over de situatie in de community hier. Cholera grijpt als een smerig gezwel om zich heen er wordt nu ook eindelijk toe gegeven door de overheid dat er ebola uitbraken zijn. Samen met de economische problemen hier is er toch wel een heuse crisis gaande. Gideon heeft donors nodig en vrijwilligers die iets van gezondheid afweten (kijk hiervoor even op de facebook van UPCO ghana). Daarna kregen we een verrassing van de koks en Gideon namelijk een echt ghanees gerecht wat we met ze alle gingen eten. Toen we de deksel van de pan haalden schrokken we ons dood want 3 hele krabben keken ons vanuit het pannetje glazig aan. Helaas hebben we uiteindelijk geen hap van de krabben gehad maar we hebben ons wel helemaal dood gelachen om Gideon die als een soort Afrikaanse mister Bean een stuk van de krab met karkas en al naar binnen werkte. Tot onze spijt stond na dit gerecht ook ons eigen eten nog op ons te wachten dat Augustina al had klaargemaakt. Dit alles zorgt er voor dat we nu na een potje kaarten met buiken zo rond als voetballen dit blog zitten te schrijven. Morgen gaan we pannenkoeken bakken voor de kinderen hier op UPCO en het programma van de middag is nog onduidelijk. Doeeeei