Dagga seva enna acta
Door: De drieling
Blijf op de hoogte en volg Julie, Tim en Sara
26 Juli 2014 | Ghana, Accra
Lief swagblog,
Gister even geen internet, maar nu zitten we tussen de krokodillen met wifi. Vrijdag vertokken we van UPCO in de richting van het binnenland. Het was alsof we een documentaire van National geografic binnenreden. Heerlijk een zandbruinrode weg (met veel gaten) die door de groene wildernis kronkelt. De mensen die in dit gebied wonen zijn veel armer en de huisjes zien er uit als in het openlucht museum Archeon. De mensen leven van de landbouw. Hebben niet veel maar hebben ook niet veel nodig. We pikten een vriend van Gideon op en na een "small talk" gingen we met hem opweg naar chief van het dorp. Daar werd gesproken over het stuk land dat Gideon gaat kopen, om de kinderen op UPCO en SASO te kunnen voeden. Hij wil in de toekomst dus naar het platteland verhuizen. Er ging een hele dikke enveloppe van hand tot hand en daarna gingen de mannen het reusachtige stuk grond bekijken. Ondertussen liepen wij met de dochter van de chief door het dorp. Toen we terug bij het huis kwamen waren Gideon, zijn vriend Emmanuel en de chief nog niet terug. Dus we gingen naar binnen waar het er luxe uit zag. Het wachten duurde zo lang dat we bijna met de bank vergroeid waren en de stroom viel uit maar de mensen waren gelukkig aardig. En toen Gideon terug kwam gingen we naar het hotel. Na het halen van het avondeten (dat we op de hotelkamer opgegeten hebben omdat het restaurant ging sluiten) hebben we nog een tijdje gepraat (wij zijn ook nooit uitgepraat) en zijn we gaan slapen. Toen we wakker werden was Jezus blijkbaar vertrokken want Julie voelde zich helemaal niet goed. Daarna vertrokken we met een wit uitziende Juul naar een resort waar we onder het genot van een heerlijk ontbijt hebben genoten van het mooie uitzicht. Gideon zorgt super goed voor ons en was heel erg begaan met Julie. Na het ontbijt reden we naar cape coast castle. Dit kasteel heeft een grote rol gespeeld in de geschiedenis van Ghana en de slavernij. Het was heftig om de zelfde route te lopen die zovele gevangenen voor de slavernij hebben gelopen. De kelders waren donker en klein voor de in totaal 1000 slaven die daar elke drie maanden werden getransporteerd naar Amerika en Azië. Het kasteel was een van de weinige toeristische trekpleisters van Ghana en zelfs de Obama's zijn er geweest. Gideon maakte zich ernstige zorgen toen we halverwege de rondleiding al terug kwamen. Hij bracht ons naar het ziekenhuis en daar ontstond een ritme van wachten-naar de dokter-wachten-naar een andere dokter-wachten-nog een dokter-wachten. Nadat Julie als een volleerd wielrenner een buisje had volgeplast en bloed had laten prikken, kregen we de uitslag: gelukkig geen malaria of iets ergs. We kregen een antibioticumkuur mee en wat drankjes. Na wat overleg gingen we door richting het volgende kasteel. Het was ongeveer het zelfde als het vorige maar lag in een heel leuk vissersdorp en was door de Nederlanders misbruikt voor slavernij. In de middag hebben we van een heerlijke maaltijd genoten in een restaurant met harde Afrikaanse muziek aan de weg. Juul at liever niet ivm de misselijkheid. Toen we weer terugliepen naar de auto stond tot onze grote verbazing onze gezellige kokkin Augustina daar. Ze vertelde dat ze een hut had klaargemaakt waarin we olifanten konden zien. Er werd niet overlegd (het is een cultuur van weinig woorden) maar de lieve bezorgde Gideon bracht ons en Juul liever naar het volgende hotelletje zodat Juul kon uitrusten. Het is een leuk hotelletje aan een meer met krokodillen. Die hebben we natuurlijk meteen even opgezocht toen we hier aankwamen. Leuk om te zien. Je kan ze ook aanraken maar omdat er een mevrouw van het hotel bijstond moest je er 10 cedi's voor betalen. Dit hebben we toen toch maar niet gedaan (wie weet doen we het morgenochtend nog wanneer de mevrouw van het hotel er niet bij is, wat stout). Nu zitten we in het cafeetje van het hotel waar een gezellige Afrikaanse band met saxofoons aan het spelen is. Juul voelt zich nu gelukkig iets beter. Morgen begint ze aan de antibioticumkuur. Hopen dat ze zich snel weer helemaal top voelt! Het voelt alsof de 3 musketiers nu niet helemaal compleet zijn. We gaan nog even genieten en straks hopelijk lekker slapen. Morgen staat het Kakum Nationaal Park op de planning. Hopelijk kunnen we hier met z'n 4en heen en kunnen we misschien nog naar de olifantenhut.
Slaaplekkerrrr en tot snel! Bye bye zwaai zwaai.
Gister even geen internet, maar nu zitten we tussen de krokodillen met wifi. Vrijdag vertokken we van UPCO in de richting van het binnenland. Het was alsof we een documentaire van National geografic binnenreden. Heerlijk een zandbruinrode weg (met veel gaten) die door de groene wildernis kronkelt. De mensen die in dit gebied wonen zijn veel armer en de huisjes zien er uit als in het openlucht museum Archeon. De mensen leven van de landbouw. Hebben niet veel maar hebben ook niet veel nodig. We pikten een vriend van Gideon op en na een "small talk" gingen we met hem opweg naar chief van het dorp. Daar werd gesproken over het stuk land dat Gideon gaat kopen, om de kinderen op UPCO en SASO te kunnen voeden. Hij wil in de toekomst dus naar het platteland verhuizen. Er ging een hele dikke enveloppe van hand tot hand en daarna gingen de mannen het reusachtige stuk grond bekijken. Ondertussen liepen wij met de dochter van de chief door het dorp. Toen we terug bij het huis kwamen waren Gideon, zijn vriend Emmanuel en de chief nog niet terug. Dus we gingen naar binnen waar het er luxe uit zag. Het wachten duurde zo lang dat we bijna met de bank vergroeid waren en de stroom viel uit maar de mensen waren gelukkig aardig. En toen Gideon terug kwam gingen we naar het hotel. Na het halen van het avondeten (dat we op de hotelkamer opgegeten hebben omdat het restaurant ging sluiten) hebben we nog een tijdje gepraat (wij zijn ook nooit uitgepraat) en zijn we gaan slapen. Toen we wakker werden was Jezus blijkbaar vertrokken want Julie voelde zich helemaal niet goed. Daarna vertrokken we met een wit uitziende Juul naar een resort waar we onder het genot van een heerlijk ontbijt hebben genoten van het mooie uitzicht. Gideon zorgt super goed voor ons en was heel erg begaan met Julie. Na het ontbijt reden we naar cape coast castle. Dit kasteel heeft een grote rol gespeeld in de geschiedenis van Ghana en de slavernij. Het was heftig om de zelfde route te lopen die zovele gevangenen voor de slavernij hebben gelopen. De kelders waren donker en klein voor de in totaal 1000 slaven die daar elke drie maanden werden getransporteerd naar Amerika en Azië. Het kasteel was een van de weinige toeristische trekpleisters van Ghana en zelfs de Obama's zijn er geweest. Gideon maakte zich ernstige zorgen toen we halverwege de rondleiding al terug kwamen. Hij bracht ons naar het ziekenhuis en daar ontstond een ritme van wachten-naar de dokter-wachten-naar een andere dokter-wachten-nog een dokter-wachten. Nadat Julie als een volleerd wielrenner een buisje had volgeplast en bloed had laten prikken, kregen we de uitslag: gelukkig geen malaria of iets ergs. We kregen een antibioticumkuur mee en wat drankjes. Na wat overleg gingen we door richting het volgende kasteel. Het was ongeveer het zelfde als het vorige maar lag in een heel leuk vissersdorp en was door de Nederlanders misbruikt voor slavernij. In de middag hebben we van een heerlijke maaltijd genoten in een restaurant met harde Afrikaanse muziek aan de weg. Juul at liever niet ivm de misselijkheid. Toen we weer terugliepen naar de auto stond tot onze grote verbazing onze gezellige kokkin Augustina daar. Ze vertelde dat ze een hut had klaargemaakt waarin we olifanten konden zien. Er werd niet overlegd (het is een cultuur van weinig woorden) maar de lieve bezorgde Gideon bracht ons en Juul liever naar het volgende hotelletje zodat Juul kon uitrusten. Het is een leuk hotelletje aan een meer met krokodillen. Die hebben we natuurlijk meteen even opgezocht toen we hier aankwamen. Leuk om te zien. Je kan ze ook aanraken maar omdat er een mevrouw van het hotel bijstond moest je er 10 cedi's voor betalen. Dit hebben we toen toch maar niet gedaan (wie weet doen we het morgenochtend nog wanneer de mevrouw van het hotel er niet bij is, wat stout). Nu zitten we in het cafeetje van het hotel waar een gezellige Afrikaanse band met saxofoons aan het spelen is. Juul voelt zich nu gelukkig iets beter. Morgen begint ze aan de antibioticumkuur. Hopen dat ze zich snel weer helemaal top voelt! Het voelt alsof de 3 musketiers nu niet helemaal compleet zijn. We gaan nog even genieten en straks hopelijk lekker slapen. Morgen staat het Kakum Nationaal Park op de planning. Hopelijk kunnen we hier met z'n 4en heen en kunnen we misschien nog naar de olifantenhut.
Slaaplekkerrrr en tot snel! Bye bye zwaai zwaai.
-
26 Juli 2014 - 23:54
Freek:
Vervelend dat de drie musketiers er nu even twee en een halve zijn. Hoop dat je snel weer opknapt Juul. Wat een verhaal weer. Geniet van de krokodillen en de olifanten. Ben benieuwd wat het dan kost om die te zien. Groet vanuit een luxe Bonaire waar we ons met duiken bezighouden. -
27 Juli 2014 - 09:14
Klaartje:
Arme Juul! hopelijk knap je snel weer op. Het zijn mooie verhalen en gaaf en lief dat Gideon zo ontzettend goed voor jullie zorgt.
ik probeer maandagavond wel even met hem te skypen om te horen hoe het gaat.
veel liefs en geniet van Kakum National Park
Klaartje -
27 Juli 2014 - 10:06
Eva En Elise:
Hallo dushies die Ghana. Zwaai zwaai. Wat een prachtig verhaal behalve Julie s ziek zijn! Hoop dat je snel beter bent. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tranen met tuiten lach om jullie leuke schrijfwijze! Vooral aan de bank vastgegroeid deed mij zo lachen dat Eva hier vroeg of het wat minder kon! Ja dushi Sara wij als de 3 Hollandse muskatiers ( ik dacht wij hebben patent op die naam) missen jou lach erg. En wat zijn we tegelijk onder de indruk van jullie avontuur. Wat een ervaring . En wat een grote verschillen tussen jullie leven daar en hier. Lief dat gideon zo goed voor jullie zorgt. Hoop dat jullie straks weer helemaal compleet zijn voor de vervolg tocht! Nog even aaie aai bij de krokodillen en zwaai zwaai van ons uit het warme maar prachtige sicilie. Behalve een storm, 40 gr en een kakkerlak hebben we niets spannends te melden. Zoen zoen van big momma en Eva -
27 Juli 2014 - 22:10
Willem Jan Pols:
Leuk om weer iets over jullie avonturen te lezen! Ben nu al benieuwd naar alle foto's.
Julie beterschap en zorg goed voor elkaar!
Liefs WJ
-
28 Juli 2014 - 09:01
Mary:
Hi,
Krokodillen, olifanten, ziekenhuis, kastelen, slavenkerkers, olifanten hutjes, wat een avontuur! En jullie zijn nog maar halverwege jullie reis! Ik word steeds nieuwsgieriger naar de foto's van jullie 'safari'. Beterschap voor Julie en heel veel plezier met elkaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
