Ene dunnienno & dundiesse

Dief lagblog,

Eerst moet de lezer weten dat dit blog met tranen van de pijn is geschreven. Vanmiddag hebben we namelijk voor de tweede keer in twee dagen jembe gespeeld en het doet en onze vingers schreeuwen:"laat ons met rust", maar we maken er toch maar eentje omdat we gister al om dezelfde reden niet hadden geschreven. Gister was het heet, heel heet. De zon scheen volop en in de ochtend hebben we rustig aan gedaan. We hebben een paar boodschapjes gedaan voor de lunch en met Gideon gepraat. Zijn computer had fratsen en Sara en Julie hebben het opgelost. We hebben een lange tijd gepraat over de economische situatie hier en de plannen voor de toekomst. Je moet weten dat hier een stevige crisis aan de gang is. Dat komt door de hyperinflatie (prijzen verdubbelen binnen een week) waar de overheid zijn ogen voor lijkt te sluiten. De inflatie is een groot probleem omdat mensen hier alleen contant geld gebruiken waardoor de banken ook niks kunnen doen. Gideon moet personeel ontslaan wat tot veel frustraties lijdt. In totaal zijn er nu 4 mensen uit (iets wat ons niet raar leek want niemand lijkt hier hard te werken dus hetzelfde werk zou ook door minder mensen gedaan kunnen worden) en Christopher (de hele aardige driver) lijkt het volgende slachtoffer te worden. Er moet snel geld komen om het gebouw dat op de nieuwe grond bij SASO op te knappen zodat de kinderen daar niet meer met bijna honderd man in een lokaaltje hoeven te zitten. De ouders (die geen idee hebben wat er gaande is) eisen dat de kinderen naar UPCO verplaatst worden of dat het nieuwe gebouw snel wordt gebruikt. Dit legt een druk op Gideon die overal te voelen is. Er moet iets gebeuren of Gideon en eigenlijk heel Ghana heeft een serieus probleem, iedereen hier hoopt eigenlijk dat de president zal stoppen. Na dat Tim een voorzetje had gegeven voor het glad maken van het plein hier door middel van beton is Gideon meteen alles gaan regelen. Er ligt hier een waanzinnige hoop zand en veel zakken cement. Alles moest zo snel door de inflatie. In de middag kwam Flavia naar ons toe om te zeggen dat we als we naar de wc gingen dat we dan wel moesten doortrekken (of als het water afgesloten is een paar emmertjes water er doorheen gooien). Dit kwam ,en ik snap dat het ongeloofwaardig klinkt, omdat Saar en Juul de avond ervoor drie dagen aan kak hadden opgestapeld in de pot. Daarna zonder door te trekken naar bed gingen en vanuit daar Falvia hoorde schrikken van de hoop en 10 keer met emmers water heen en weer lopen om hem weg te spoelen. Na dit gênante gesprek kregen we na de danslessen van de kinderen djembé les van 2 uurtjes. Nou het geluid van een scheet in de badkamer klonk nog ritmischer dan onze eerste 20 minuten, maar daarna ging het snel beter. We leerde een paar ritmes en nadat de leraren naar huis gingen hebben we nog wat met een andere hele muzikale jongen gespeeld. Met gloeiende vingers borgen we daarna de trommels op en besloten we een pak stroopwafels soldaat te maken. Na het eten hebben we heerlijk de zonsondergang van af het dak bekeken en een tijdje gepraat. Vanochtend vertrokken we vroeg naar SASO om daar te hockeyen met de kinderen en ze klaar te stomen voor de grote wedstrijd met het team van UPCO de dag voordat we weg gaan. Het was gaaf om te zien hoe het leeft op de school en dat de kinderen tekeningen hadden gemaakt van hockeyers met de tekst " I want to be a hockeyplayer". Na de (deze keer heerlijke) lunch begon het te regenen. Toen bleek het dat als het regent de kinderen naar huis gaan en alle afspraken vervallen. De kinderen zouden de uitleg van de leraar namelijk niet eens kunnen horen vanwege het kletteren op de platen ban het dak. Dus we gingen terug naar UPCO waar tot groot verdriet van onze vingers de djembé jongen op ons wachtte en we zijn aanbod niet wilden afslaan. Er volgde een lekker avondeten ( we hebben geluk wat eten betreft vandaag) en nu schrijven we onze dagboeken en het blog in de pikdonkere keuken met een zaklamp op onze knar. Onze chocolade koekjes die we vanmiddag hebben gekocht, hebben Juul en Saar toen al meteen opgegeten toen Tim aan het praten was met Dori. Een toetje voor nu zit er dus helaas niet meer in. Morgen gaan we naar de markt waar we heel erg naar uit kijken! Bacione XXX